Saturday, March 26, 2011

ترانه سرونیوروم از نشه کارا بوجک


Nese Karabocek
Surunuyorum
صدا و ترانه های نشه کارا بوجک در ترکیه تقریبا هم ردیف و هم زمان با کارهای عهدیه در فیلم فارسی های ایرانی است . و ترانه سرونسوروم یکی از به یاد ماندنی ترین و زیبا ترین کارهای این خواننده است که بارها و بارها توسط دیگر خوانندگان ترک چه در آلبوم ها و چه در کنسرتها باز خوانی شده است

اگر دنیا من رو از راه عشق تو برگردونه
از این دنیای لعنتی دست میکشم
در شبهای بی آرامش با افکار ترسناک
بیا ببین حالم رو که از دستت چه میکشم


نه معشوق کسی هستم , نه دل بر کسی عاشق
دستانم بر روی سینه ام پریشان مانده ام
یک روز نه , هر روز به تو التماس کردم
صدام رو نشیدی , از دستت چه میکشم

تسکین نده من رو هر روز با یک امید
که بعد با نا کامی اشک خواهم ریخت
از ابتدا بیافرینم تا از درد جدا شم
رحمی کن به حالم از دستت چه میکشم

نه معشوق کسی هستم , نه دل بر کسی عاشق
دستانم بر روی سینه ام پریشان مانده ام
یک روز نه هر روز به تو التماس کردم
صدام رو نشیدی از دستت چه میکشم

Thursday, March 24, 2011

ترانه گل صورتی از باریش مانچو

GULPEMBE

توکه میخندیدی گلها میشکفند گل صورتی
بلبلان از تو میگفتند
و ما میشنیدیم گل صورتی
تو که می آمدی بهار می آمد گل صورتی
دره ها تو را صدا میکردند
و ما لذت می بردیم گل صورتی
با اشکهای چشممان
یک روز کوچ کردی و رفتی
و باور نکردیم گل صورتی
شهرهای ما ساکت
شهرهای ما بی تو
نتوانستیم گل صورتی
آخرین ترانه ام بر روی لبانم
هنوز تنها تو را میخواند
تو را صدا میزند گل صورتی
و آخرین ابر بر روی چشمانم
هنوز به دنبال تو میگردد گل صورتی

Monday, March 21, 2011

Ajda Pekkan : Kimler Geldi Kimler Geçti



ترانه (چه کسانی آمدند و چه کسانی رفتند) با صدای (آژدا پکان) که بی شک یکی از عاشقانه ترین و زیبا ترین ترانه های ترکی است

بهترینشان را به اندازه تو دوست نداشتم
چه کسانی آمدند ... چه کسانی رفتند
نمی دانم که تو هم امشب مثل من حال خوبی داری یا نه
و بی آنکه بنوشی با خاطراتت سر مستی یا نه
نگاه کن انگار دستانت هنوز در دستان من است
می سوزند ( از عشق ) ! حس میکنی
دوستان از تو میگویند که غمگینی
مگر نمی دانستی که در این راه بازگشتی نیست
همه چیز بر وفق مراد نخواند بود با تو گفتم
از سرنوشت نمیتوان گذشت ! نمی دانستی
چه کسانی به زندگی من آمدند و چه کسانی رفتند
اما هیچ کدام جای خالی تو را پر نکردند
بهترینشان را به اندازه تو دوست نداشتم
چه کسانی آمدند ... چه کسانی رفتند
نترس امشب نمی آیم و درت را نخواهم کوبید 
چون سرنوشتت را با دیگری تقسیم میکنی
من بی تو با عشق ممنوعه ات زندگی میکنم
و شعر تو را می خوانم
چه کسانی به زندگی من آمدند و چه کسانی رفتند
اما هیچ کدام جای خالی تو را پر نکردند
بهترینشان را به اندازه تو دوست نداشتم
چه کسانی آمدند ... چه کسانی رفتند

به امید صلح و آزادی

هر روزتان بهاری و بهارتان سبز و پیروز

Saturday, March 12, 2011

برای ژاپن



ژاپن جایی است که مردمش در جنگ با امریکا همان بزرگترین ابرقدرت دنیا فاجعه هیرشیما و ناکازاکی را با متانت و صبر از سر گذراندند

و مطمئنم این بار نیز در جنگ با طبیعت تاریخ ژاپنی ها را پیروز میدان خواهد شناخت



Monday, March 7, 2011

عکس های آیفون در مقام اول


دامون وینتر عکاس برجسته نیوورک تایمز و برنده جایزه پولیتزر که از طرف این روزنامه به افغانستان فرستاده شده بود تا شاهد وقایع جنگ در آنجا باشد توانست با عکسهایی که به وسیله یک گوشی آیفون و برنامه هیپستاماتیک گرفته است برنده جایزه بهترین عکسهای سال شود

این برای اولین بار که عکسهایی برنده این جایزه میشوند که با یک تلفن همراه گرفته شده است

Friday, January 28, 2011

چرا مینویسم ؟


شاید این میل به ابدیت و زندگی تا بینهایت است که انسان را هنرمند دانشمند نویسنده سیاستمدار و یا حتی به دیکتاتور و آدم کشی حرفه ای تبدیل میکند

میلیونها نفر بر روی این کره خاکی زندگی کردند و بدون آنکه اسمی از آنها در تاریخ باشد یا کسی آنهارا بشناسد دیگر نیستند

اما در مقابل یک نقاش یک مجسمه ساز یک دانشمند یا سیاستمدار برجسته هنوز از لابلای زمان خودش را به ما میرساند با ما سخن میگوید از دستاوردهایش صحبت میکند از ارزشهایش دفاع میکند و حتی هنوز میتواند که به ما یاد بدهد
هنوز داوینچی پر از رمز و راز است گاندی از مبارزه بدون خشونت حرف میزند هیتلر آدم میکشد اروول مینویسد ومیکل آنژ مجسمه هایش را در گالریی که امروز به وسعت جهان است به نمایش میگزارد

اما اینروزها برای پیوسن به ابدیت به یمن وجود تکنولوژی نیازی به نابغه بودن نیست تنها کافیست تا خودت باشی

تنها کافی است تا خودت باشی و اثری از خودت در این دنیای مجازی باقی بگزاری تا برای ابدیت یا حداقل تا زمانی که حافظه های مجازی یاری میکنند تو نیز باشی که خوب این خود دست آوردی بزرگ محسوب میشود

خوب من هم میخواهم زنده بمانم میخواهم به ابدیت بپیوند یا حداقل عمری درازتر داشته باشم . شاید در سالهای آینده تاریخ دانها و حتی باستان شناسان برای یافتن گمشده های امروز مجبور به گشت گذار در حافظه های مجازی شدند و من را دوباره روحی تازه دمیدند