Friday, January 28, 2011

چرا مینویسم ؟


شاید این میل به ابدیت و زندگی تا بینهایت است که انسان را هنرمند دانشمند نویسنده سیاستمدار و یا حتی به دیکتاتور و آدم کشی حرفه ای تبدیل میکند

میلیونها نفر بر روی این کره خاکی زندگی کردند و بدون آنکه اسمی از آنها در تاریخ باشد یا کسی آنهارا بشناسد دیگر نیستند

اما در مقابل یک نقاش یک مجسمه ساز یک دانشمند یا سیاستمدار برجسته هنوز از لابلای زمان خودش را به ما میرساند با ما سخن میگوید از دستاوردهایش صحبت میکند از ارزشهایش دفاع میکند و حتی هنوز میتواند که به ما یاد بدهد
هنوز داوینچی پر از رمز و راز است گاندی از مبارزه بدون خشونت حرف میزند هیتلر آدم میکشد اروول مینویسد ومیکل آنژ مجسمه هایش را در گالریی که امروز به وسعت جهان است به نمایش میگزارد

اما اینروزها برای پیوسن به ابدیت به یمن وجود تکنولوژی نیازی به نابغه بودن نیست تنها کافیست تا خودت باشی

تنها کافی است تا خودت باشی و اثری از خودت در این دنیای مجازی باقی بگزاری تا برای ابدیت یا حداقل تا زمانی که حافظه های مجازی یاری میکنند تو نیز باشی که خوب این خود دست آوردی بزرگ محسوب میشود

خوب من هم میخواهم زنده بمانم میخواهم به ابدیت بپیوند یا حداقل عمری درازتر داشته باشم . شاید در سالهای آینده تاریخ دانها و حتی باستان شناسان برای یافتن گمشده های امروز مجبور به گشت گذار در حافظه های مجازی شدند و من را دوباره روحی تازه دمیدند